Laat ik even duidelijk zijn dat ik geen culinair recensent ben of een ‘echte fijnproever’. Ik heb geen koksopleiding gedaan, ik ben geen groot liefhebber van wijn bij het eten (dus ik heb bij deze maaltijd ook frisdrank gedronken, shame on me apparently 😉 ) en claim ook totaal niet dat ik een neusje heb voor goed eten. Of dat ik überhaupt tussen het publiek ‘hoor’ die met enig regelmaat in dergelijke restaurants belanden. Ik ben simpelweg een meisje met een enorme passie voor eten. Écht lekker eten maakt me gelukkig en ik kan heel lang teren op een goede maaltijd. Eten dat me niet smaakt daarentegen kan mijn humeur echt onwijs verpesten (ik kijk naar jou Jumbo vlugkokende snotghetti). Dit geldt voor thuis maar zeker ook uit (gelukkig is dit laatste me tot nu toe nog niet gebeurd maar daarvoor doe ik ook vooraf mijn research) Maar goed, deze maaltijd, dit etentje, was plat gezegd alsof er engeltjes op mijn tong piesten de hele avond. Fatsoenlijk gezegd: het was werkelijk waar fenomenaal.
Dit is dus geen review van een recensent en je moet wat ik zeg absoluut met een korreltje zout nemen. Dat wil zeggen: wat ik lekker vind hoef jij niet te vinden en de superlatieven die hier voorbij komen kunnen best overdreven op jou overkomen en dat is prima. Maar als je benieuwd bent hoe ons avondje bij Sazanka is exact verlopen, dan doe ik hieronder graag uitgebreid verslag.
Introductie vooraf: mijn vriend viert in Juli zijn verjaardag en na een exorbitant cadeau voor zijn dertigste verjaardag in 2017, was het voor zijn éénendertigste verjaardag nogal een uitdaging om iets leuks te vinden. Opnieuw pieken ging niet, maar ik wilde graag iets bijzonders geven. Hij heeft ooit eens geroepen dat hij graag Wagyu zou willen proberen “als hij ooit veel geld over heeft” waarop ik dacht “dat kan ook wel nu”. Na wat research online (zoals altijd) kwam ik op IENS terecht bij Sazanka in het Okura hotel. Maar oef, dit was wel aan de prijs en J. is geen enorme fan van decadent uiteten gaan, zou hij dat wel leuk vinden? Ik heb toen Monique (oprichtster van Culy.nl) een berichtje gestuurd, iemand zoals zij zal vast weten wat een mooi adres voor Wagyu is. En ook zij zei: “Ga naar Sazanka, aan de plaat eten daar is heel erg leuk om te doen!”. Dus na de kaart bekeken te hebben en nogmaals door alle ervaringen gebladerd te hebben, besloot ik toch om daar te reserveren. Beste. Beslissing. Ooit. Je kan de superlatieven in dit artikel bijna horen aankomen hè?
Wij waren relatief op tijd in Amsterdam, nadat we vriendelijk bedankt hebben voor valet parking en de auto hadden geparkeerd in de parkeergarage van hotel Okura (4 euro per uur, best schappelijk voor centrum Amsterdam) en ons verbaasd hebben over de diversiteit aan auto’s daar (van een Volkswagen Touran tot auto’s die meer waard zijn dan ons huis) begaven we ons richting één van de gelegenheden waar wat zouden kunnen drinken. De Lobby bar zag er beetje verlaten uit dus wij kozen voor Serre waar we buiten op het terras konden zitten. Eenmaal buiten bestelden wij wat te drinken (J. een heerlijke Jinzu Gin met Indian Tonic water van Fevertree en ik een cola light. Ik had relatief weinig gegeten die dag en alcohol is daarmee een slechte combinatie. Ook bestelden we iets kleins vooraf.
We kozen voor de Thai Fish Burger met kimchi en een black bun (wat voegt zo’n zwart broodje eigenlijk toe behalve dat het eruit ziet alsof het verbrand is?). Ik weet niet hoe die chefs dat doen, maar de visburger was zo sappig, heerlijk.
Omdat we nog ons drankje wilden opdrinken heeft de bediening van Serre doorgegeven dat wij iets later aan tafel zouden gaan bij Sazanka, dit was (zoals verwacht) geen probleem. Rond half 8 begaven wij ons richting Sazanka waar we werden begroet door Aziatische (zal niet aannemen dat ze Japans waren al heb ik mijn vermoedens) dames in kimono’s. We werden naar onze tafel begeleid en onze stoelen werden voor ons aangeschoven. Op het moment dat we zaten vroeg ze of ze het schort (of het extreem lange slabbetje) om mocht doen bij ons. Ik denk niet dat ze denken dat je zo extreem zal watertanden dat je jezelf bevuild, vermoedelijk is het met name tegen eventuele spetters van de bakplaat. Overigens, mocht je tussendoor naar het toilet gaan dan haasten zij zich weer om je stoel aan te schuiven en je schort opnieuw om te doen. Ik vind het wel grappig.
Bij Sazanka zit je namelijk met 8 man rondom een bakplaat waar de chef voor je ter plekke je gerechten bereidt. Het is dan ook zo dat de mensen bij je aan tafel heel goed bij hun 2e of 3e gangen kunnen zijn terwijl jij nog van je eerste gang geniet. Het hangt er net even vanaf wat je besteld hebt en hoe laat je aan tafel komt.
Je kunt bij Sazanka kiezen uit verschillende opties: à la carte, het seizoensmenu (120 euro), het klassieke menu (98 euro en tevens de meest populaire) en het viergangenmenu (88 euro). Bij alle menu’s zit standaard US Angus Beef, maar als je net zoals wij voor de Wagyu komt, dan betaal je daar p.p. 60 euro extra voor. En geloof me, dat wil je.
We starten met een drankje (cola light en tonic, uit betrouwbare bron heb ik begrepen dat dit zeker tijdens een sterrenmaaltijd not done is, volgende keer neem ik braaf water 😉 ) en kiezen beiden voor het klassieke menu inclusief de Wagyu. Het mooie van Sazanka is dat je een heel showelement voor je neus hebt. Ik heb ontzettend genoten van de kookkunsten van onze chef die avond, alleen al de manier waarop hij de knoflook in fliterdunne plakjes snijdt verwonderde me. De technieken die werden gebruikt om de gerechten te bereiden gebeurden gewoon voor je neus waardoor je eigenlijk ook nog eens een stukje entertainment hebt.
Ons eerste gerecht was een koude amuse, deze werd door Sazanka aangeboden en behoorde eigenlijk niet tot het menu. Het was zeebaars met groenten ingelegd in vissaus en azijn. Heel fris maar toch smaakvol! Lekker begin van de avond.
Daarna volgde onze eerste ervaring met Wagyu in tataki stijl. Dat wil zeggen: het vlees wordt licht geschroeid aan de buitenkant en vervolgens dun gesneden (niet zo dun als carpaccio). Deze manier van bereiden zie je bijvoorbeeld ook wel eens bij tonijn. Er zat een truffelsaus bij en de Wagyu was opgerold tot een bloem.
Wagyu is dus echt bijzonder vlees. Het is erg lastig om de smaak ervan te omschrijven maar ik ga het toch proberen. Je bent vast wel bekend met entrecote of ribeye waarbij er meer vet bij het vlees zit. Als een vet rand (entrecote) of meer tussen het vlees door (ribeye). Bij Wagyu is het vlees sterk gemarmerd, het vet loopt in hele dunne ‘slingers’ door het vlees waardoor de smaak van het vet (wat ik zelf overigens erg lekker vind) door het vlees heen zit, zonder dat je het idee hebt dat je echt ‘vet’ aan het eten bent. Terwijl ik dit typ en denk aan de Wagyu loopt het water me alweer in de mond, heerlijk!
De tweede gang is een gang met ‘dagverse vis’. Dit vis kan mogelijk per dag verschillen, bij ons was dit zeebaars. De vis werd gebakken op de plaat en daarbovenop legde de chef een groen bakpapier (?) en daarop een mengsel van eiwit en zout. Ik heb voor de zekerheid aan de chef gevraagd of we dat (inmiddels hard geworden) mengsel moeten eten, maar het is niet eetbaar (of nou ja, vast wel, maar niet de bedoeling you get the point).
Vervolgens kwamen we aan bij ons gerecht van eend. Het is eendenborstfilet waarbij ze het vel al van de borstfilet los hebben gemaakt en in dunne stukjes hebben gesneden. Deze werd krokant gebakken terwijl de eend gebakken werd op de plaat samen met wat paddestoelen. Vervolgens ging hij de eend ter plekke ook roken in een prachtig pannetje. 
De rokerige smaak proefde je heel goed in het vlees. Het allermooiste was (en ja daar wordt deze meneer voor betaald en hij doet dit waarschijnlijk al langer dan vandaag) dat de eend perfect gegaard was, maar dan ook echt perfect rosé van binnen nog, niet under of over maar echt perféct. En niet alleen bij onze eendenborstfilet, maar ook bij de andere gasten was hij perfect gaar (op een ander moment). Zo onwijs knap.
Ons hoofdgerecht was uiteraard de 100gram Wagyu per persoon. Achter het prachtige stuk dat je hier ziet lag nog een klein mini stukje. Je betaalt immers voor 100 gram 60 euro, dan mag het ook wel precies 100 gram zijn dat je krijgt. Deze Wagyu bakte hij voor ons medium gaar en hij sneed hem halverwege ook doormidden. Het ene stukje was echter kleiner dan het andere en J. en ik vroegen ons al af wie dan het kleine stukje zou krijgen van ons. Maar daar had de chef al wat op bedacht. Hij sneed alle stukken door de helft zodat we allebei evenveel zouden krijgen. Hoefden we er niet voor te armworstelen (wat we zeker hadden gedaan ons kennende).
De Wagyu werd geserveerd met choisam, een Chinese groente, yam en de knoflookchipjes die hij zelf flinterdun heeft gesneden en krokant gebakken. De dipsauzen die erbij zaten heb ik geprobeerd samen met de Wagyu maar heel eerlijk, dat heeft dit vlees absoluut niet nodig. een knoflookchipje erop en dan is het al perfect. Niks meer aan doen. Leuk detail: vooraf vroeg ik aan J. of ze hier ook “vlammen zouden maken” en dat was dus wel zo, sterker nog, het licht rondom onze tafel ging uit op het moment dat hij een dergelijke vlam ging maken.
Bij de Wagyu kozen wij voor gebakken rijst met garnalen, welke ontzettend lekker en smaakvol was. Na het hoofdgerecht kregen we een klein bakje met frisse ingelegde groenten welke je smaakpapillen konden cleansen. Het smaakte heel fris en een beetje zurig, je mond voelde ook een stuk frisser erna.
Als toetje werd een crêpe geserveerd met Japans roomijs (in ons geval sesamijs) en een compote van seizoensfruit. In deze compote zaten ook rode bonen, wat een extra Aziatisch tintje aan het gerecht gaf. Het ijs was overigens door en door koud. De chef bakte namelijk op zijn dooie gemakje de crêpes en was overduidelijk niet bang dat het ijs zou smelten. Het bolletje ijs werd in de crêpe gelegd en die werd vervolgens dichtgevouwen. Daarna flambeerde hij het gerecht nog met een Grand Mariniersausje. Het was een heerlijke afsluiter van het menu, maar voor ons was het feest (gelukkig) nog niet afgelopen.
Omdat het J. zijn verjaardag was had ik gevraagd om een verrassingselement bij het toetje, deze werd uiteindelijk erna geserveerd bestaande uit: 2 macarons (miso en groene theesmaak), twee chocoladebolletjes met aardbeienvulling, een heerlijk luchtig cakeje met aardbeienroom en twee kaaskoekjes (welke J. hilarisch genoeg in de chocoladesaus doopte om er vervolgens achter te komen dat het hartige koekjes waren). Op het bord met chocoladesaus Happy Birthday en bloemetjes. Het was al met al echt superleuk geregeld, bedankt team van Sazanka! Na ons kopje groene thee en koffie hebben wij (ik) afgerekend en hebben we de penalties van de wedstrijd Rusland-Kroatië in de Lobby Bar gekeken (overigens samen met 20 andere gasten). Tsja, je kan ons wel in een sterrenrestaurant zetten, we blijven gelukkig wel ons nuchtere zelf. Mooi detail: toen wij naar de garage liepen kwamen we langs de receptie waar een receptioniste ons aanspraak met “Excuseert u mij, weet u wie er door is?”. Ondanks dat hij de wedstrijd duidelijk graag wilde zien bleef hij keurig op zijn plek (niet eens een telefoon om te streamen), respect voor deze man 😉
Al met al was Sazanka een geweldige culinaire ervaring en kan ik nu dagen later nog steeds nagenieten van de foto’s en video’s die ik heb gemaakt. Ik kan iedereen aanraden om er een keer heen te gaan, mocht je portemonnee het aankunnen, het is zo’n bijzondere ervaring en het eten aan de plaat geeft je zo’n showelement. Het was fantastisch. Bijzonder is dat je de afzuigkappen boven je hoofd totaal niet hoort en dat mijn kleding ook absoluut niet rook naar ‘bakplaat’ en dankzij het schort bleef ik uiteraard helemaal schoon 😉
Team van Sazanka, hartelijk dank voor jullie gastvrijheid en de geweldige avond! Het was een perfect cadeau.
Ik kijk nu al uit naar mijn volgende sterrenrestaurant, ik denk dat ik dan voor twee sterren ga 😉 Iemand tips?
